ثَتَه‌گوش (ساتاگیدیا) سرزمینی باستانی در جنوب غربیش (باختر) در افغانستان مرکزی که تقریباً از هرات تا حوالی سند وسعت داشت. این سرزمین در سنگ‌نبشته بیستون داریوش بزرگ و نقش رستم در دورهٔ هخامنشیان به پارسی باستان «ثَ تَ گوش» نامیده شده است. بگفتهٔ هرودوت٬ ساتاگیدها تیره‌ای از مردم مشرق یا شمال شرق ایران بودند، و مقر ایشان در تقسیمات شاهنشاهی هخامنشی جزو ایالت هفتم بشمار می‌رفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر